Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Συναισθήματα, φεύγοντας...

Κόντευε 12, δεν κοίταξε. Η Σταχτοπούτα θα μετατρέπονταν σε άσχημη... και έπρεπε να φύγει.
Οι οικογενειακές υποχρεώσεις και τα πρέπει την περίμεναν...

Ήθελε να μείνει κι άλλο εκεί. Να τα δει και να τα νιώσει όλα! Ακόμα και να τα φωτογραφήσει όλα και να τα δείξει και σε άλλους! Να συγκινηθούν και να γίνουν κι άλλοι εθελοντές!
Η όμορφη Ελλάδα μας απειλείται από τόσες καταστροφές! Σεισμούς, πυρκαγιές...

Ήθελε να μείνει κι άλλο. Ήθελε να ήταν εθελόντρια της πρώτης γραμμής, ήταν όμως ανειδίκευτη...
Ήθελε να γίνει κι εκείνη ένα ζωντανό θύμα κάτω απ' τα ερείπια κι ας μην την σώζανε...
Ας την αφήνανε εκεί...

Κι αν την έβγαζαν οι εθελοντές διασώστες, όπως έκαναν με τα άλλα ζωντανά θύματα στην άσκηση, τουλάχιστον θα την έβγαζαν ολόκληρη, γιατί τώρα έφυγε μισή για το σπίτι...

Ήθελε να μείνει κι άλλο. Να χαθεί μεσ' τα ερείπια και να μαζέψει τα κομμάτια της.
Να συναρμολογηθεί.
Να βγει από κει αλλιώς κι αλλιώτικη και να δει με άλλο μάτι τη ζωή...
Όπως την βλέπουν οι πραγματικοί εθελοντές κινδυνεύοντας την ζωή τους, για να σώσουν ζωές άλλων...
Ψιλά γράμματα...
Πολλοί βλέπουν, λίγοι καταλαβαίνουν...
Το γοβάκι έγινε "πρέπει", το φόρεσε κι έφυγε...
Κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: